2019

In FLUSSOFLUIDO (vloeibare stroom) ontstaat een stroom van kleuren en vloeiende vormen uit de dialoog tussen twee kunstenaars,

die ondanks dat ze verschillende talen spreken nog kunnen communiceren met elkaar rond het concept van vrijheid binnen het kader van ruimte en tijd.

Roland Berning

woont en werkt in Amsterdam. In zijn laatste verklaring definieert hij zichzelf als een beeldend kunstenaar, die vanuit het perspectief van de schilderkunst werkt. De grote, niet opgespannen polyester doeken, werken voor hem als grote screens waar hij op en ook MEE kan werken. Het oppervlak is plooibaar, (op)vouwbaar en ook te gebruiken als instrument (kwast, zeefdrukraam) om zichzelf te schilderen. De schilderingen zijn stapelingen van gebeurtenissen in de tijd, geen opeenvolging zoals bij de traditionele screens van de multimedia, maar een voortduren in de actualiteit, immanent. Ik zie de schilderkunst als een moderne discipline, als een plek waar met volledige vrijheid – los van beperkingen en afhankelijkheid van software – gereageerd kan worden op de uitdagingen van hedendaagse artistieke productie. Het behoud van de vrijheid omwille van die vrijheid is volgens mij essentieel, om vernieuwingen te kunnen realiseren, buiten alle systemen om, en is als zodanig relevant voor de productie van kunst. Terwijl de multimedia verkeren in een twilight-zone van manipulatie en ondoorzichtigheid probeer ik mijn “screens” te tonen als open terrein met volledige transparantie van de processen. De schilderkunst kan voor mij zo functioneren als domein van vrijheid binnen het discours over moderne media. Het gebruik van de schilderkunstige elementen is voor mij een strategie van vrijheid en niet een representatie van vrijheid. Feitelijk zijn de werken inhoudelijk “leeg” om ruimte te geven aan vrijheid als mentaliteit. Als product van de koppeling van transparante middelen en creatieve onafhankelijke vrije beslissingen getuigen zij daarvan.

Roland Berning Live Act

Jonge Italiaanse architect, fotograaf, visionaire en eclectische kunstenaar, David Lascaris 

woont en werkt in Amsterdam. Zijn onderzoek vertrekt vanuit het concept van ruimte, als een fysieke en existentiële plaatsen ontwikkelt zich door het gebruik van verschillende media. Zijn ‘apneas’ zijn dozen van plexiglas met lagen van onderwaterfoto’s gedrukt op transparante vellen van acetaat. Het op elkaar plaatsen van de lagen breekt en vervaagt het beeld, dat lijkt te smelten in een gekleurde vloeistof zoals in een aquarium.
Het water mengt, bindt, verbindt, likt en verslindt, het is een echte lijm die de kracht heeft om andere elementen te verenigen of te veranderen.  Het is de oorspronkelijke vloeistof van waaruit differentiatie en evolutie ontstaat, een symbolisch element van opwekking en transformatie. In ‘Fluido di genere‘ wordt de doos een omgekeerde piramide, in tweeën gedeeld en gevuld met roze vloeistof, enerzijds, en blauwe vloeistof, anderzijds, een metafoor van onze vooroordelen over genderidentiteit. De piramide hangt boven een aluminium bak, gevuld met water. Vanaf het puntje van de piramide druipt de kleur langzaam naar beneden en produceert onvoorspelbare effecten totdat de piramide leeg is. Wat eerder perfect gedefinieerd en onderscheiden was, wordt onbepaald en onverwacht. De dualiteit van antithetische concepten komt voort uit de beperkingen, opgelegd door de menselijke neiging grenzen te definiëren, om daarmee een realiteit uit te leggen, die in feite niet vast staat, is vloeibaar.

Opening